We weten dat kinderen onze toekomst zijn. En ik voel dat mijn kinderen mijn schatten zijn. In feite kan ik niet bestaan zonder mijn kinderen. Ik wilde kinderen. Om eerlijk te zijn, ik wilde al kinderen sinds ik 18 jaar oud was. Ik weet niet waarom, maar ik hou al van kinderen sinds ik een klein meisje was, en zelfs toen ik 15 was, zelfs toen ik 18 was, wilde ik heel snel kinderen hebben. Maar toen ik mijn moeder daarover in vertrouwen nam, haalde ze me over om er niet meer aan te denken toen ik 17 was. We hebben het daarna nooit meer over iets anders gehad.

Ik heb nooit een vriendje gehad en mijn vrienden lachten me uit toen ik ze erover vertelde. Misschien wilde mijn vriendje me daarom daarna niet meer, dus ik besloot het voorlopig te laten rusten. Niemand wil zo snel kinderen. Toen ik ongeveer 22 was, had ik eindelijk een vriendje. Maar na een tijdje was het niet meer zo rooskleurig. Ik wilde heel graag kinderen, maar geen van mijn partners wilde dat zo snel. Uiteindelijk vond ik een vriendje op mijn werk en ik had geluk. Ik werkte als manager en daar vond ik mijn vriend.

Hij wilde ook meteen kinderen. Ik was zwanger voordat ik 30 werd. Dat is te laat, vind je niet? Ja, het was erg laat. Ik had toen al een kind van tien kunnen hebben. Maar niemand wilde kinderen, dus ik dacht dat het beter was om te wachten op een leuk iemand die wel kinderen wilde, dan om kinderen te krijgen met iemand die geen kinderen wilde. Daarna zei mijn moeder dat ze altijd zo snel mogelijk kinderen wilde, maar ze kon niet eens een man vinden die zo snel kinderen wilde. Uiteindelijk kreeg ze haar eerste kind op 23-jarige leeftijd. Later, toen ik mijn zus ernaar vroeg, zei ze dat ze later nog een kind wilde, voor haar studie.